Я шукапа цябе міды мой ўжо даўно, –
Я шукала цябе выглядала,
Вось такога, як сьніўся ў дзявочых мне снах,
Хоць тагды я цябе йшчэ не знала!
Хоць ніколі цябе йшчэ не бачыла я, –
Ты мне сьніўся што ноч такі самы,
Як цяпер вось стаіш поўны дзіўнай красы
С прамяністымі ўзгляду лучамі.
Ты мне сьніўся што ноч – такі пекны, як бог,
Твае вочы так мягка ясьнелі,
I здавалася мяе, што то анял сьвяты
Прыбыў сон мой сцярэгч у пасьцелі...
Дай руку мне – будзь братам маім дарагім,
Пойдзем разам жыцёвай дарогай,
Мо тады чуць ня будзем так моцна цярнёў
Што капечаць безжаласна ногі.
Хадзі, пойдзем па гэтай пуціне вузкой –
Нам гасьцінец аткрыецца біты,
Тканы золатам кветак, брылянтаў расой,
Траўкі шоўкам зялёным расшыты...
Дай мне руку! З дадоняй ў тваей далані
Сэрцэ с сэрцам, а душа з душою
Пойдзем, моцные сілай каханьня свайго,
Мы жыцёвай дарогай – красою!
|
|
